فرمول های مهم و پایه ای ریاضیات با تکنیک نقشه ذهنی mind map
شهرام عارف هستم. یه دهه شصتی نسبتا جوان! مهندس،نقاش و سرسوزن مدیر هستم! لیسانس مخابرات،فوق لیسانس مدیریت صنعتی و دکتری حرفه ای کار آفرینی خوندم. بیش از ۲۰ سال در شرکت‌های صنعتی و فناور، مدیریت رو تجربه کردم تا حد معاون معاون وزیر!
در حال حاضر در شرق تهران (تهرانپارس)یه گالری به نام لبخند نقاشی دارم(آکادمی و گالری هنری عارف ) و مدیر یک شرکت خصوصی فناور در حوزه الکترونیک و مخابرات هستم.
نامه‌ای به خودم در ده سال آینده
سلام شهرامِ آینده...
نمی‌دانم اکنون در کجای جهان ایستاده‌ای — در آتلیه‌ای پر از رنگ و نور، در جلسه‌ای با مدیران و کارآفرینان جوان، یا شاید در سفری آرام در دل طبیعت که همیشه پناه فکرت بوده است.
هر کجا که هستی، می‌خواهم لحظه‌ای درنگ کنی و به گذشته‌ات لبخند بزنی.
به یاد بیاور روزهایی را که میان هنر و مدیریت در رفت‌و‌آمد بودی؛
روزهایی که تلاش می‌کردی میان منطق و احساس، میان نظم و الهام، تعادل بسازی.
آن روزها شاید سخت بودند، اما تو با ایمان به «آفرینش»، مسیرت را ساختی — نه فقط در بوم نقاشی، بلکه در ذهن انسان‌ها.
شاید در این ده سال، پروژه‌های بزرگی را مدیریت کرده‌ای،
شرکت‌ها و انسان‌هایی را رشد داده‌ای،
و شاگردانی تربیت کرده‌ای که امروز خودشان سازندگان آینده‌اند.
اما فراموش نکن: ریشه‌ی تمام این دستاوردها در همان نقطه‌ای است که هنر، تفکر و انسانیت به هم رسیدند.
آینده‌ای که آن روزها از آن می‌گفتی، دیگر «پیش‌بینی» نبود،
بلکه مسئولیتی بود که پذیرفتی؛
این‌که آینده را باید طراحی کرد — با ذهنی تحلیل‌گر و قلبی عاشق.
شهرام،
امیدوارم هنوز همان اشتیاق را داری؛
هنوز در نگاهت ترکیبی از رویا و واقعیت برق می‌زند.
امیدوارم کسب‌وکارت فقط برای سود نبوده، بلکه برای معنا و تأثیر بوده است.
و امیدوارم گالری‌ات هنوز پناهگاهی باشد برای ذهن‌هایی که می‌خواهند فکر کنند، احساس کنند و بیافرینند.
تو روزی گفته بودی:
> "آینده در اختیار کسانی است که میان نظم و خیال، تعادل می‌آفرینند."
امیدوارم هنوز به این باور وفادار مانده باشی.
اگر امروز خسته‌ای، به خودت یادآوری کن که حتی استراحت نیز بخشی از مسیر است.
و اگر موفقی، فروتنی‌ات را حفظ کن؛ چون هیچ قله‌ای بدون حضور دیگران معنا ندارد.
در پایان، این را به یاد داشته باش:
هر باری که نقشی از معنا بر بوم می‌زنی،
هر بار که مدیری را به تفکر تازه‌ای دعوت می‌کنی،
و هر بار که انسانی را الهام می‌دهی تا خودش را بیافریند،
تو نه فقط آینده‌ی خودت، بلکه آینده‌ی جهان را می‌سازی.
